Dziecko niepełnosprawne jako ofiara przestępstw seksualnych, z uwzględnieniem zaburzeń odżywiania po traumie – przegląd piśmiennictwa

Kliknij autora aby wyszukać wszystkie publikowane przez niego artykuły:
Grażyna Jarząbek-Bielecka, Małgorzata Mizgier, Witold Kędzia, Michalina Drejza

4 (61) 2019 s. 337–342
Kliknij aby wrócić do spisu treści
337_4_61_2019.pdf
Cyfrowa wersja artykułu (plik PDF)

DOI: https://doi.org/10.20883/ppnoz.2019.67

Fraza do cytowania: Jarząbek-Bielecka G., Mizgier M., Kędzia W., Drejza M. Dziecko niepełnosprawne jako ofiara przestępstw seksualnych, z uwzględnieniem zaburzeń odżywiania po traumie – przegląd piśmiennictwa. Polski Przegląd Nauk o Zdrowiu. 2019;4(61):337–342. DOI: https://doi.org/10.20883/ppnoz.2019.67

Zgodnie z definicją Światowej Organizacji Zdrowia za „dziecko niepełnosprawne” uważa się takie dziecko, które bez specjalnych ulg ani pomocy z zewnątrz jest całkowicie, długotrwale lub w znacznym stopniu niezdolne do uczestnictwa w grupie prawidłowo rozwiniętych i zdrowych rówieśników”. Światowa Organizacja Zdrowia wyszczególnia następujące grupy osób niepełnosprawnych: z upośledzeniem umysłowym, z upośledzeniami widzenia, z upośledzeniami w zakresie środków porozumiewania się, z upośledzeniami natury organicznej, z upośledzeniami intelektualnymi, z upośledzeniami emocjonalnymi, z wadami zewnętrznymi, z wadami wewnętrznymi, z problemami związanymi z procesami starzenia się organizmu. Osoby niepełnosprawne, w tym także dzieci, często są ofiarami przestępców seksualnych. Większe ryzyko stania się ofiarą przemocy istnieje w przypadku dzieci z niepełnosprawnością w porównaniu do młodzieży bez niepełnosprawności. Dla pedofilów dzieci niepełnosprawne są ofiarami szczególnie łatwymi i bezbronnymi. Dane z piśmiennictwa potwierdzają te spostrzeżenia oraz wskazują, że w grupie ofiar przestępców seksualnych są zarówno dzieci niepełnosprawne intelektualnie jak i somatycznie. Istotna jest znajomość objawów przemocy seksualnej i znajomość postępowania z dzieckiem ofiarą przestępstwa, co w przypadku dzieci niepełnoprawnych jest szczególnie trudne. Jednym z takich objawów są zaburzenia odżywiania. Wiele aspektów seksualności dzieci i młodzieży nie jest w pełni badanych i realizowanych. Istnieje potrzeba doskonalenia opieki zdrowotnej obejmującej aspekty seksualności osób niepełnosprawnych z wyczuleniem na problem przemocy seksualnej Tworzenie programów prewencyjnych stanowi wyraz postępu medycyny i wydaje się być niezbędne w tym zakresie.

Słowa kluczowe: niepełnosprawność, przestępstwa seksualne, dzieci.



Copyright © 2006–2024 Polski Przegląd Nauk o Zdrowiu. Wszelkie prawa zastrzeżone