Rtęć – pierwiastek silnie toksyczny

Kliknij autora aby wyszukać wszystkie publikowane przez niego artykuły:
Elżbieta Król-Pakulska, Cezary Pakulski

4 (53) 2017 s. 510–515
Kliknij aby wrócić do spisu treści

Cyfrowa wersja artykułu (plik PDF)

Fraza do cytowania: Król-Pakulska E., Pakulski C. Rtęć – pierwiastek silnie toksyczny. Polski Przegląd Nauk o Zdrowiu. 2017;4(53):510–515.

Rtęć fascynowała ludzkość od najdawniejszych czasów. Zainteresowanie rtęcią związane jest ze specyficzną naturą tego pierwiastka, która wynika z mnogości form, dużej lotności i ruchliwości w środowisku. Rtęć zaliczana jest do szczególnie toksycznych metali ciężkich. Nie pełni żadnej znanej funkcji biologicznej, jest natomiast toksyczna dla wszystkich żywych organizmów. Oprócz zanieczyszczeń środowiskowych, ekspozycji zawodowej na pary rtęci, głównym źródłem narażenia człowieka na rtęć jest żywność. Najwyższe zawartości rtęci całkowitej stwierdzane są w mięsie ryb i w owocach morza, w grzybach rosnących w warunkach naturalnych oraz w niektórych suplementach diety. Fakt wykorzystywania rtęci jako środka konserwującego w produkcji szczepionek, a także w produkcji niektórych maści i leków jest od lat przedmiotem kontrowersji. W pracy przedstawiono rzeczywiste znaczenie związków rtęci w generowaniu zjawiska toksyczności; szczególną uwagę zwrócono na problem zawartości rtęci w żywności i zastosowania rtęci w medycynie.

Słowa kluczowe: rtęć, zjawisko toksyczności, tiomersal, żywność, szczepionki.



Copyright © 2006–2024 Polski Przegląd Nauk o Zdrowiu. Wszelkie prawa zastrzeżone