Fraza do cytowania: Napiórkowska-Orkisz M., Olszewska J. Postawy rodziców i pracowników ochrony zdrowia wobec noworodków urodzonych na granicy zdolności życiowych. Polski Przegląd Nauk o Zdrowiu. 2017;1(50):91–96. Postępy w opiece perinatalnej sprawiły, iż wzrosły możliwości przeżycia skrajnie niedojrzałych noworodków. Resuscytacja i uporczywa terapia pozwalają utrzymać te dzieci przy życiu, niejednokrotnie wydłużając proces umierania. Rodzi to wątpliwości natury etycznej. Decyzję o podjęciu, zaniechaniu czy ograniczeniu działań medycznych podejmuje zespół leczący. Wśród specjalistów widoczne jest zróżnicowanie poglądów dotyczących stosowania leczenia ratującego i przedłużającego życie. Często wykorzystuje się strategię wyczekiwania. Największy wpływ na podjęcie decyzji mają uwarunkowania społeczno-kulturowe i religijne lekarzy. Znacząca większość rodziców uważa, iż powinno się podejmować wysiłki uratowania wszystkich dzieci, niezależnie od ich stanu zdrowia czy wagi urodzeniowej. Niewielu, bo tylko 6%, lekarzy neonatologów podziela ten pogląd. Jeśli zaś chodzi o pielęgniarki i położne – staż pracy ma bardzo duży wpływ na opinie. Pielęgniarki z krótszym stażem częściej wybierały intensywną terapię ratującą życie, z dłuższym stażem – opiekę paliatywną. Ważnym elementem jest wiedza medyczna dotycząca wskaźników przeżycia i możliwości prawidłowego rozwoju skrajnych wcześniaków. Decyzje muszą być podejmowane indywidualnie dla każdego pacjenta. W sytuacji gdy nie ma szansy na uratowanie życia, priorytetem staje się ochrona dziecka przed niepotrzebnym cierpieniem. Odstąpienie od uporczywej terapii jest akceptacją naturalnego przebiegu choroby i naturalnej śmierci. Należy więc wdrożyć opiekę paliatywną, która ukierunkowana jest na poprawę jakości życia noworodka w jego ostatnim okresie.
Słowa kluczowe: neonatologia, wcześniak skrajnie niedojrzały, intensywna terapia, resuscytacja, etyka.
|
|